Als ik door de Action, Hema of Primark loop of avonden lang over Aliexpress scroll vind ik het best wel verleidelijk om niet alles in mijn (virtuele) mandje te gooien. Al die leuke spulletjes zijn per stuk zo goedkoop, dat je jezelf bijna schuldig voelt dat je erover nadenkt. Toch is mijn huis de afgelopen jaren flink vol komen te staan met al die kleine dingetjes die maar een paar euro kostte. Om over de dingen die uiteindelijk in de kringloop zijn geëindigd nog niet te spreken.
Does it spark joy?
Ik heb vaak smoesjes gehad om dingen te kopen, naast dat het goedkoop was. Zo heb ik een fortuin uitgegeven aan knutselspulletjes op Ebay en Aliexpress voor mijn (inmiddels opgeheven) DIY blog. Kocht ik vaak petten ‘omdat ik die nu echt ga dragen!’ (Niet dus..) En nog vaker kocht ik dingen enkel omdat ik door de prijs verleid werd. Toen kwam de Marie Kondo trend, vooral op YouTube en social media zag ik dat mensen hun huis opruimden. Alle kleding, boeken en elk prulletje werd de vraag gesteld: ‘does it spark joy?’ Wat zoveel betekent als ‘krijg ik er een vreugdesvonk van?’ In plaats van dit toe te passen in mijn huis doe ik dit met de dingen in de winkel voor ze in mijn mandje belanden.
Niet voor alles
Natuurlijk werkt dit (net als bij opruimen) niet voor alles. Niemand wordt gelukkig van een vork of een mes, sommige dingen heb je gewoon nodig. Koop die dingen gewoon lekker als je nodig hebt en ze ziet voor een goede prijs. Maar als ik voor de zoveelste keer een mooie, grote mok zie (mijn huidige verslaving) vraag ik mezelf of ik er wel echt gelukkig van word als ik hem nu koop. Heb je jezelf de vraag gesteld maar twijfel je nog steeds? Dan kun je hem altijd nog op je wishlist zetten, denk je er over een paar dagen, weken of misschien wel maanden (afhankelijk van het item) nog aan? Dan kun je het alsnog kopen.
Soms helpen de extra vragen ‘Waar ga ik het voor gebruiken?’ en ‘Heb ik al iets wat deze taak kan voldoen?’ ook nog om verder te beslissen of ik iets daadwerkelijk meeneem naar de kassa. Ik ben gelukkiger met de dingen die ik wél koop en verzamel veel minder troepjes. Nu nog de rest van mijn spullen aanpakken met de vraag of het me een vreugdesvonkje geeft…
Mijn valkuil waardoor mijn huis steeds weer volloopt zijn niet de goedkope winkels, maar de mooie en/of bruikbare spullen die overal weggegooid worden, zoals bijvoorbeeld op het kantoor waar ik schoonmaak. Dan zie ik prullenbakken, vazen, servies en kantoorspullen zoals ordners in het afval en kan het dan niet over mijn hart krijgen dat op de vuilstort te zien belanden. Dus sleep ik het maar weer mee naar mijn huisje. Vorig jaar al 2 keer de kringloop langs laten komen om weer een berg spullen op te halen. Zo schiet het natuurlijk niet erg op met opruimen. Nu mag ik dus alleen iets meenemen als ik het echt zelf kan gebruiken of het gelijk bij de kringloop af geef. Hier hoop ik me dit nieuwe jaar echt aan te houden
Jaren bewaar ik spullen. Na de oorlog geboren….dus mijn crea ouders en opa als uitvinder zag wat het nog kon betekenen. Mijn opa kocht de spullen van Jamin op zelfs de hond at uit het mooie glas. En de laden werden poppen ledikantjes. Dus ik zie ook iets nieuws in iets ouds. En zo is het nog… het kan altijd nog van pas komen. Ook de boven genoemde winkel zijn aanstekelijk. En nu ben ik ruimen…..alle nog nieuwe spulletjes voor later en nu is het later 74. De stop moet er op….en dan vraagt ma heb jij soms …dat.. nog…. en die dingen zijn nu weg en moet ik nee verkopen. Loop nu met een boogje om de winkels die zo verleidelijk zijn. En toch ging ik weer naar binnen.. ja….voor verf behang en latex en al de daar bijbehorende spullen. Om mijn huisje nog een keer op te knappen.
Niets kopen is altijd voordeliger, zei mijn moeder altijd al. Het scheelt ook een hoop gesleep. Wat me ook helpt is de vraag, zou ik er de volle prijs voor betalen als het niet in de aanbieding of niet bij een goedkope winkel te koop is.