Op YouTube zijn story time videos immens populair, vooral Amerikaanse YouTubers vertellen me wat af. Nu heb ik ook al wel wat leuke dingen meegemaakt. Daarom heb ik bedacht om af en toe ook een story time te plaatsen. Het is wel een beetje anders dan normaal, meer entertaining dan informatief, maar zo kan ik ook af en toe een beetje meer van mezelf laten zien. Ik begin met een paar verhalen die individueel te kort zijn voor een heel artikel, maar wel gemeen hebben dat ze bij de kassa van de supermarkt afspeelde.

Eet smakelijk

Zo was er de keer dat ik bij de kassa van mijn oude vertrouwde supermarkt stond met 1 vrouw voor me. Ze zag er niet zo verzorgd uit en had allemaal boodschappen van het huismerk, niet veel maar wat me wel opviel was dat er ook kattenvoer bij zat. Toen de dame het bedrag te horen kreeg dat ze af moest rekenen gooide ze haar portemonneetje leeg op de afruimband en begon te tellen. Het was niet veel en het waren vooral muntjes van 5 en 10 cent. Helaas kwam ze met haar muntjes niet ver genoeg voor het hele bedrag en ze vroeg om de duurste producten terug te nemen en zo ging het even door, tot alleen het kattenvoer nog over bleef. De manier waarop dit liep was zo vreemd dat ik er niet aan dacht om zelf bij te springen, want hoewel dit gebeurde in een tijd dat ik het ook niet breed had zou ik in elk geval een goede maaltijd kunnen eten die avond. Ik vraag me wel nog steeds af of de liefde voor haar katten nu groter was dan haar wens om zelf te eten, of dat ze…

Hoffelijkheid is nog niet uitgestorven

Hoewel ik in het eerste verhaal niet opstond als redder in nood, was er in het volgende verhaal wel iemand die die rol op zich nam. Het was alleen niet de persoon van wie je het zou verwachten. Dit keer ging het om een oudere dame, een nette dame maar duidelijk van de oude stempel. Ze kwam dus ook eerst met een portemonnee aan zetten en bleek na lang tellen ook niet genoeg te hebben. Het was een druk moment in de supermarkt en de rij bij de kassa werd lang. We stonden met sowieso 4 man achter de dame, ik als tweede of derde en achter mij had de persoon ook al wat dingen op de band liggen. Het duurde lang en gelukkig was de cassiere echt enorm geduldig en lief voor de vrouw. De man achter mij verloor echter zijn geduld toen de dame op zoek ging naar haar pinpas. Hij vloog, rustig maar kordaat, naar de pinautomaat. Duwde zijn pas erin. Gaf zijn pincode. Haalde zijn pinpas weer uit het apparaat na de piep en liep terug naar zijn plek in de rij. De dame was beduusd en ze wist pas dankjewel uit te brengen toen de cassiere dat deed. Zouden ze elkaar kennen of zou dit gewoon een goede daad van een vreemdeling zijn geweest?

Eet meer bananen, bananen zijn gezond…

Het laatste verhaal is vooral erg grappig omdat het zo absurd is. Het was een gewone dag en ik deed aan het einde van de dag nog wat boodschappen. Niet veel, gewoon wat dingen voor het avondeten. En bananen. Ken je dat liedje nog van vroeger? ‘Eet meer bananen, bananen zijn gezond…’ Dat moet de jongen achter de kassa ook gedacht hebben, want hij sloeg per ongeluk 500(!!) trossen bananen aan. Ik zei dat het wel een heel dure rekening werd zo en hij probeerde de bananen weer van de lijst te verwijderen. Dat ging alleen niet zo soepel als het in eerste instantie aanslaan van de 500 bananen. Gelukkig waren de andere mensen in de rij ook heel sportief en konden we er met zijn allen om lachen. Uiteindelijk lukte het om de bananen van mijn rekening te halen en hoefde ik maar ongeveer €10,00 te betalen i.p.v. €500,00.

Dat waren mijn eerste verhalen! Story time, verhalen vertellen is toch wel heel anders schrijven dan dat ik normaal doe maar ik vond het erg leuk en kijk er naar uit om meer van mijn belevenissen met jullie te gaan delen!