Boodschappen doen en supermarkten zijn als een rode draad door mijn leven, niet alleen omdat ik er regelmatig heen ga. Mijn vroegste herinneringen hebben dan ook te maken met de supermarkt. Ik weet bijvoorbeeld nog heel goed hoe ‘onze’ supermarkt eruit zag toen hij nog Weltevreden heette. Dat terwijl ik maximaal een jaar of zes was toen hij verbouwd werd naar een filiaal van Groenwoudt. Ik weet ook nog heel goed dat ik, toen onze supermarkt werd verbouwd, met een vriendinnetje mee mocht naar een ander filiaal van Weltevreden. Wat vooral ook heel cool was aan de nieuw verbouwde supermarkt waren de stoplichten boven de kassa’s. Daaraan kon je zien welke kassa open was en welke niet. Supergaaf vond ik dat.

Kinderkarretjes in de supermarkt

Of het direct na de verbouwing was of later weet ik niet, maar ook werden op een gegeven moment kinderkarretjes in de winkel gezet. Ik was hier alleen wel al een beetje te groot voor. Zelfde trouwens met ballenbakken bij winkels, dat werd dus pas een ding toen ik een jaar of zeven was. Terwijl de meeste ballenbakken tot zes jaar zijn. Ik ben dus nog nooit van mijn leven in een ballenbak geweest. #jeugdtrauma Maar goed ballenbakken tellen eigenlijk niet voor dit verhaal, want die heb je sowieso niet bij supermarkten. 

Rijdende supermarkt

Toen ik klein was reed ook de SRV wagen nog regelmatig door de straat. Ken je die nog? Een grote bus met daarin de supermarkt, mij werd altijd verteld dat het heel duur was om daar boodschappen te doen. Het was altijd wel ‘feest’ als mama een keer iets vergeten was voor het avondeten en ik naar binnen mocht om een bakje champignons te halen of zo. De eerste keer was het trouwens niet zo’n feest want toen ging ik naar binnen om waarschijnlijk iets van snoep te kopen. Ik had alleen geen geld bij (ik was echt nog een peuter) dus ik kon niet betalen. Ik weet niet meer of ik straf heb gekregen of gewoon uitleg dat je toch wel echt centjes nodig hebt om boodschappen te doen, maar ik kan mij het avontuur nog wel herinneren! 

Eerste keer Frankrijk

Ook toen ik ouder werd bleef de supermarkt een belangrijk onderdeel van mijn leven. Ik ben geen enorme reiziger, maar als ik naar het buitenland ga dan wil ik ook naar de lokale supermarkt. Ik was veertien toen ik met mijn grote broer en zijn vriendin mee mocht gaan kamperen in Frankrijk. Het was mijn eerste vakantie naar het buitenland en meteen ook de eerste keer dat ik in aanraking kwam met het fenomeen hypermarché. Ik keek mijn ogen uit, ook al was ik dus veertien en was boodschappen doen vooral nog chips en chocolade uitkiezen. Rond die tijd waren ook de kookprogramma’s met Cas Spijkers razendpopulair en natuurlijk hadden zij een sponsor; Konmar. Een supermarkt die in Eindhoven gevestigd was in Winkelcentrum Woensel. Niet om de hoek voor ons, dus als we er eens kwamen keek ik ook mijn ogen uit. Dit was misschien geen hypermarché maar wel een flinke supermarkt, ter referentie; nu zit er op die plek een Albert Heijn XL. Ze hadden producten (lees wederom chips en chocolade) in het assortiment die ik nergens anders ooit had gezien en als we daar dus heen gingen was het feest.

De sjieke supermarkt om de hoek

Toen kwam de aankondiging dat Konmar ging uitbreiden. Ook ‘onze’ supermarkt, je weet wel die eerst al Weltevreden en Groenwoudt was geweest, zou worden omgebouwd. Ik was (volgens mij als enige buiten het bedrijf zelf) die daar blij mee was want Konmar stond ook bekend als een luxe, dure winkel. Tsja, ik was tiener en ik wist nog niet echt wat besparen op boodschappen was. Dat Konmar naar zoveel meer winkels werd uitgerold, waar ze veel minder oppervlakte hadden, betekende ook dat ze minder luxe en minder uitgebreid werden. Ook de huisstijl, die ik altijd heel sjiek vond werd aangepast naar schreeuwerig geel en groen. Mijn enthousiasme verdween en ook de rest van Nederland was trouwens niet zo’n fan want het duurde niet lang voor onze Konmar werd omgebouwd naar een Super de Boer en uiteindelijk Jumbo.

De allerlekkerste chips

Mijn ervaring met de supermarkt in Frankrijk op mijn veertiende was nog maar het begin, naarmate ik ouder werd ging ik vaker naar het buitenland voor vakantie, schoolreisjes en stedentrips. Altijd was er minstens wel één bezoek aan de supermarkt. Mijn favoriete ding om te kopen op vakantie is trouwens chips! Het is me opgevallen dat elk land daarin nogal verrassend kan zijn. Mijn meest favoriete chips kocht ik in Zweden en dat waren Estrella dille chips. 

Huismerk in het buitenland

Zo lekker! In Zweden deed ik ook de meest verrassende vondst trouwens; Euroshopper paprikachips. Je weet wel, Euroshopper was ‘vroeger’ het budgetmerk van Albert Heijn. Voordat ze overgingen op AH basic. Slechts op een buitenlandse vakantie ben ik niet naar de supermarkt geweest. Dat was tijdens mijn vakantie in Marrakech en de reden is ook nog eens heel stom. Ik durfde niet aan mijn reisgenoot te zeggen dat ik daar graag heen wilde, omdat ik bang was dat ik er om uitgelachen zou worden. Tsja, enorm spijt want verder was dat echt een geweldige reis. 

Inmiddels heb ik van boodschappen doen zo’n beetje mijn werk gemaakt. En ik ga verschillende winkels af, zowel in Nederland als in het buitenland en ik geniet daarvan. En schijnbaar is dat niet zo gek, want de supermarkt is al van jongs af aan mijn happy place.